Γυναίκα και Πολιτική: ο ρόλος της Διαθεματικότητας

Οι αντιδράσεις για τις υποψήφιες γυναίκες στις φετινές Ευροεκλογές μας υπενθυμίζουν για άλλη μια φορά πως:

1. Ο σεξισμός αποθαρρύνει την γυναικεία συμμετοχή στην πολιτική

Είναι σχεδόν αναμενόμενο κάθε φορά που υπάρχει γυναικεία συμμετοχή στην πολιτική, οι μισογυνιστές και μισογυνίστριες να εστιαστούν σε χαρακτηριστικά που δεν έχουν να κάνουν καθόλου με την ηθική, την δράση και τις πεποιθήσεις των υποψήφιων, αλλά με οτιδήποτε άλλο. Τα σεξιστικά σχόλια για το σώμα αυτών των γυναικών, το πρόσωπό τους, την ηλικία τους, τη σεξουαλικότητά τους, την επιλογή συντρόφων τους, το ντύσιμό τους, το βάρος τους, την προσωπική τους ζωή, αποθαρρύνουν την άσκηση αυτού του δικαιώματος για όλες μας - για εμάς τις γυναίκες ως καταπιεσμένη ομάδα που στην Ελλάδα δεν είχαμε δικαίωμα ψήφου μέχρι το 1952! Ως γυναίκα της διπλανής πόρτας, όταν βλέπεις γυναίκες στο πολιτικό πλαίσιο να αντιμετωπίζουν τέτοια ντροπιαστικά σχόλια σκέφτεσαι "Τι τυχερή που δεν είμαι στην θέση της!" - μια σκέψη που δεν σε αφήνει να φανταστείς το ότι ίσως εσύ σε μια τέτοια θέση να ήσουν πιο αποτελεσματική και αντιπροσωπευτική για τις γυναίκες.

2. Η έλλειψη ισχυρής γυναικείας φωνής στην πολιτική δεν θα πει ότι θα ανεχτούμε οποιαδήποτε γυναίκα να μας εκπροσωπίσει μόνο και μόνο βάση του φύλου της

Ως γυναίκες και θηλυκότητες στηρίζουμε ΜΟΝΟ το ΔΙΚΑΙΩΜΑ γυναικών όπως της Μελέτη, της Βατίδου, της Ηλιάδη, της Βέφας και κάθε άλλης γυναίκας/θηλυκότητας στην πολιτική συμμετοχή. Τίποτα παραπάνω. Μόνο το βασικό αυτό δικαίωμα.

Όσο είναι δικό τους είναι και δικό μας.

Πάσχουμε από έλλειψη γυναικείας παρουσίας στην πολιτική. Αυτό δεν θα πει ότι θα υποστηρίξουμε αξίες που έχουν σκοπό να μας καταπιέσουν, ακόμη κι αν έρχονται από γυναικεία στόματα. Δεν μιλάμε απλά για ένα λάθος που έγινε μπροστά στο φακό, μιλάμε για μεγάλο ιστορικό από αντιφεμινιστικές και φασιστικές πεποιθήσεις που δεν είναι τόσο παλιές ώστε κάποιος να τις αποκαλέσει μακρινό παρελθόν για πολλές από τις υποψήφιες.

Η Μελέτη για παράδειγμα, συντάσσεται με την κυβέρνηση που δεν θέλει να αναγνωρίσει τη γυναικοκτονία ως ξεχωριστό έγκλημα, ενώ ταυτόχρονα λέει πως θέλει να δώσει φωνή σε γυναίκες που δεν έχουν φωνή! Μέχρι χθες η Βατίδου είχε κατέβει στις εκλογές με την Λατινοπούλου, την γυναίκα που δεν υποστηρίζει την γυναικεία σωματική αυτονομία και που έγινε δημοφιλής εκφράζοντας την απέχθειά της για κάτι τόσο φυσιολογικό όσο οι γυναικείες τρίχες.

3. Έχουμε ανάγκη να αναγνωριστεί στο ευρύ κοινό η διαφορά ανάμεσα στους στόχους του διαθεματικού φεμινισμού (που μας χρειάζεται) και του νεοφιλελεύθερου ("ποπ") φεμινισμού (που μας βλάπτει)

Όταν εναντιωνόμαστε στον σεξισμό που δέχονται γυναίκες (τις απόψεις ή συμπεριφορές των οποίων δεν συμμεριζόμαστε), υπερασπιζόμαστε ένα συλλογικό θέμα που μας αγγίζει όλες, άρα υπερασπιζόμαστε τους εαυτούς μας. Αν νομίζεις ότι φεμινισμός θα πει απεριόριστη υποστήριξη όλων των γυναικών χωρίς καμία κριτική, τότε κάνεις λάθος.

Ο διαθεματικός φεμινισμός αναφέρεται στους τρόπους με τους οποίους οι καταπιεστικοί θεσμοί κι οι ανάλογοι -ισμοί και φοβίες που προκύπτουν (όπως ρατσισμός, σεξισμός, ταξισμός, ομοφοβία, τρανσφοβία, ξενοφοβία, ικανότητα) συνδέονται μεταξύ τους και δεν μπορούν να εξεταστούν χωριστά. Αναφέρεται στην συστημική περιθωριοποίηση.

Βάση του διαθεματικού φεμινισμού, δεν φτάνει μόνο το να είσαι γυναίκα για να καταλάβεις τις εμπειρίες των γυναικών. Άλλη ζωή έχει κάνει η Μελέτη, η Βατίδου, η Ηλιάδη και άλλη ζωή έχει κάνει στη χώρα μας μια λεσβία, μια τρανς, μια ανάπηρη, μια μουσουλμάνα, μια μετανάστρια ή πρόσφυγας, μια μαύρη, μια άστεγη, μια άνεργη, μια υιοθετημένη ή μια κοπέλα που έχει μεγαλώσει χωρίς γονείς ή κηδεμόνες.

Ο νεοφιλελεύθερος “ποπ” φεμινισμός, μας λέει ότι η γυναίκα μπορεί να έχει θέση σε ανδροκρατούμενο τομέα όπως η πολιτική, αλλά πρέπει να κοιτά το δικό της συμφέρον και να μην πει ή κάνει οτιδήποτε που θα απειλήσει αυτή τη προνομιούχα της θέση και το σύστημα το οποίο καταπιέζει όλες μας. Ο νεοφιλελεύθερος φεμινισμός μας λέει δηλαδή να ζήσουμε σε μια εγωκεντρική φούσκα, όπου μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια στην καταπίεση των άλλων και να φωνάξουμε "Ναι! Τα κατάφερα, δεν είμαι πια καταπιεσμένη!", ενώ οι υπόλοιπες αδερφές μας δίπλα μας ζητιανεύουν για φαγητό, αγωνίζονται για ισότητα και την αναγνώριση των δικαιωμάτων τους και προσπαθούν να ξεφύγουν ζωντανές από τα χέρια των συντρόφων τους.

“O φεμινισμός δεν είναι επιλεκτικός και η καταπίεση δεν ξεκίνησε μόνο με σένα για να σταματήσει μόνο σε σένα”, απαντάει ο διαθεματικός φεμινισμός.

Το να χειραγωγείς γυναίκες και θηλυκότητες για ψήφους, προσφέροντάς τους μια ψευδή αίσθηση αλληλεγγύης και ένα μη λειτουργικό ορισμό του φεμινισμού, σε κάνει ένα ακόμα κακοποιητικό πιόνι και θύμα του ίδιου του συστήματος που υπηρετείς.